عنوان: ویژگیهای ذاکرین در آیات و روایات
استاد راهنما: سرکار خانم مستانه رجبی
پژوهشگر: لیلا میرزایی
عنوان این پژوهش «ویژگیهای ذاکرین در آیات و روایات» است. ذکر در لغت به معنی یاد کردن و به یاد داشتن و در اصطلاح دینی به معنی یاد خدا بودن و یاد خدا کردن است. در این پژوهش پس از بررسی مفهوم ذاکر، ذکر، غفلت، نسیان به مراتب ذکر و آثار آن‌‌که عبارت بود از: ذکر لفظی و زبانی، ذکر قلبی و ذکر عملی پرداخته شده است. این پژوهش، غفلت، شیطان، هوا و هوس، مال و فرزند و دنیادوستی را از موانع ذکر و یاد الهی دانسته که تلاش در رفع آن‌ها انسانها را به آثار ارزشمند ذکر که آرامش روحی، انس با خدا، مفغرت و پاداش عظیم الهی و رستگاری است و انسان ذاکر با ذکر خداوند متعال مورد توجه و عنایت الهی قرار گرفته، مشمول رحمت حق می‌شود. به نظر میرسد ذاکرین در قرآن دارای ویژگیهای اعتقادی، اخلاقی و رفتاری هستند. بررسی این صفات باعث توجه و تذکر انسان نسبت به اعمال و رفتارش شده، تا با شناخت ذاکرین در ردیف آنان قرار گیرد. روش کار در این تحقیق، توصیفی با تکیه بر مستندات کتابخانه‌ای است، که پس از شناسایی منابع و فیش‌برداری، آن‌ها را متناسب با فصول مندرج در طرح تحقیق طبقه‌بندی کرده و سپس بعد از تأئید استاد راهنما به تدوین و نگارش گزارش تحقیق پرداخته شده است. لازم به ذکر است که منابع عمده مورد استفاده در این تحقیق عبارتند از: استناد به آیات قرآن کریم، شرح نهج‌البلاغه، تفسیر نمونه آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، تفسیرالمیزان علامه طباطبایی، تفسیر مجمع البیان طبرسی، اصول کافی از شیخ کلینی، میزان الحکمه محمد محمدی ری‌شهری که هر کدام اشاراتی به مفاهیم فوق دارند.
کلید واژگان: ذکر، ذاکر، غفلت، نسیان، بصیرت، خشیت، رستگاری.
واحد پژوهش حوزه علمیه کوثر قزوین
آخرین نظرات